Kaynak: İhor Yakovenko’nun blogu
Rusların %75’inden fazlası Rusya ile Ukrayna arasında bir savaşın mümkün olduğuna inanıyor ve %66’sı NATO, ABD ve Ukrayna’yı suçluyor. TV’den kafaya sızan savaş gerçek olabilir mi?
60 yıl önce, 1961’de Mark Burnes ilk olarak Yevtuşenko’nun “Ruslar Savaş İstiyor mu” şiirine dayanan bir şarkı söyledi. Olumsuz bir cevap her zaman aşikar kabul edildiğinden, şarkı adının sonunda soru işareti yoktur. Tabii ki değil. Ve “Keşke savaş olmasaydı” diye tekrarlayarak asla istemediler. Ancak nedense her zaman savaştılar. Yabancı topraklarda, kendi topraklarında değil. Afganistan, Gürcistan, Ukrayna, Suriye…
Bugün Batı, Rusya’nın Ukrayna’yı işgali tehdidini tartışırken ve Rus yetkililer her şeyi hayal ettiklerini ve hiçbir tehdit olmadığını söylerken, Levada Center sosyologları Ruslara ne düşündüklerini sormaya karar verdi.
“Sizce doğu Ukrayna’daki gerilim Rusya ile Ukrayna arasında bir savaşa dönüşebilir mi?” sorusuna %77’si böyle bir olasılığın var olduğunu söyledi. Sadece %15’i savaş olasılığını tamamen dışlıyor, %3’ü savaşın kaçınılmaz olduğunu düşünüyor, %36 – oldukça olası, %38 – olası değil, ancak yine de mümkün ve %8 cevap veremedi.
Ruslara göre savaş tehdidi kimden geliyor? Ankete katılanların yarısı (%50), doğu Ukrayna’daki durumun kötüleşmesinin başlatıcılarının ABD ve diğer NATO ülkeleri olduğuna inanıyor. %16’sı Ukrayna’nın tırmanışı başlattığını düşünüyor, %3 – tanınmayan “DPR” (sözde Donetsk Halk Cumhuriyeti) ve “LPR” (sözde Lugansk Halk Cumhuriyeti) cumhuriyetleri, %4 – Rusya.
Rusların üçte ikisi Rusya’nın NATO, ABD ve Ukrayna tarafından tehdit edildiğine inanıyor. Kafalarındaki bu inanç nereden geldi? Rusların yüzde 70’inden fazlasının yabancı pasaportu yok ve hiç yurtdışına çıkmadı ve dünya hakkındaki görüşleri yalnızca televizyondan ve Rusya’dan nefret eden ve servetimizi kıskanan hain bir Batı efsanesini sürekli olarak yeniden yaratan diğer Kremlin yanlısı medyadan geliyor.
Rus Güvenlik Konseyi başkanı Nikolai Patrushev, Kommersant ile yakın zamanda yaptığı bir röportajda, dış tehdit hakkında konuştu ve ABD’nin Rusya’nın tamamen yok edilmesiyle ilgilendiğini söyledi. İddiasını desteklemek için şunları söyledi: “Amerikalılar, onlara (doğal kaynaklara) yasadışı ve haksız bir şekilde sahip olduğumuza inanıyor çünkü onlara göre, onları gerektiği gibi kullanmıyoruz. Eski Dışişleri Bakanı Madeleine Albright’ın Rusya’nın ne Uzak Doğu’ya ne de Sibirya’ya sahip olduğu şeklindeki açıklamasını hatırlarsınız.”
Gerçek şu ki Madeleine Albright asla böyle bir açıklama hiç yapmamıştı. Bunlar, 2006 yılında Rossiyskaya Gazeta ile 9. KGB Departmanı Tümgenerali ve Federal Güvenlik Servisi Boris Ratnikov tarafından yapılan bir röportajdan alındı. 1999’da Rusya istihbarat servislerinin ABD Dışişleri Bakanı Albright’ın “bilinçaltına bağlı” olduğu iddia edilen zihin okuma teknolojilerinin yardımıyla bağlandı:
“Madame Albright’ın zihninde, Slavlara karşı patolojik bir nefret tespit ettik. Ayrıca Rusya’nın dünyanın en büyük maden rezervlerine sahip olması gerçeğinden de öfkeliydi. Ona göre, gelecekte Rusya’nın rezervleri tek bir ülke tarafından değil, elbette ABD’nin gözetimi altında tüm insanlık tarafından yönetilmelidir.” Alıntının sonu.
Bütün bu saçmalıklar Rus medyasında sürekli dolaşıyor ve oradan Rusların zihnine sızıyor. Batı’da bu yanıltıcı güvenilirliği vermek için, olayların Rus versiyonunu yayınlayan medya yaratılıyor veya kontrol altına alınıyor. Ana devlet haber ajansı RIA Novosti, Amerikan dergisi National Interest’ten bir makaleden alıntı yapmaktan memnuniyet duyuyor: “Batı, Rusya’ya yeni bir darbe daha indirebilir.”
Makalenin yazarı, köşe yazarı Peter Suchiu şöyle yazıyor: “Ruslar, Batı’nın Rusya’yı işgal etmeye hazırlanıyor olabileceğinden haklı olarak korkuyorlar.”
Bu şaşırtıcı “uzman”a göre bu korkuların nedenleri tarihe dayanıyor, çünkü: “Son birkaç yüzyıl boyunca, Batılı güçler defalarca Rusya’ya meydan okumaya ve topraklarını ele geçirmeye çalıştı. Amerika Birleşik Devletleri 1918 İç Savaşı sırasında da ülkeyi işgal etti ve Bolşevik güçlere karşı savaşlarda yer aldı. Yirmi yıl sonra, Nazi Almanyası Sovyetler Birliği’ne karşı milyonlarca kurbanla kanlı bir çatışma başlattı.” Alıntının sonu.
Yüzyıllardır birbirleriyle savaşan Fransa ve Almanya, bu muhteşem “uzman”ın mantığına göre hala dişlerini gıcırdatmalı, Amerika Birleşik Devletleri ve İngiltere, 18. yüzyılda aralarındaki savaşı sonsuza dek hatırlamalı ve Amerika Birleşik Devletleri bütün Avrupa, Vikinglerin akın ettiği, ölüm ve yıkım getirdiği İskandinav ülkelerinden nefret etmeli.
Bir zamanlar iyi bir yayın olan National Interest dergisi, bir süredir Rus yanlısı ajanslar tarafından büyülendi. Derginin yayıncısı ve CEO’su, her zaman Kremlin yanlısı bir bakış açısı yayınladığı için, memnuniyetle davet edildiği Solovyov ve Skabeeva’nın nefret gösterisini bırakmayan SSCB’nin yerlisi Dmitry Simes’di. Eylül 2018’den bu yana Simes, Birleşik Rusya Devlet Duması üyesi Vyacheslav Nikonov ile birlikte Rusya’nın “Birinci Kanalı”nda “Büyük Oyun” adlı sosyo-politik talk show’a liderlik ediyor.
RIA Novosti, “ileri” vatandaşların beyinlerine savaş ekerse, “uzaktaki insanlar” için her şeyin basit ve net olduğu bir TV vardır. Dünkü talk show’da “60 Dakika” Milletvekili Konstantin Zatulin iki saniyede siyahın beyaz olduğunu ve Kırım’ın Ukrayna’dan Rusya tarafından değil, Rusya’dan Ukrayna tarafından çalındığını kanıtladı. Ayrıca, Ukrayna bu kaçırmayı iki kez gerçekleştirdi: 1954 ve 1991’de. Ayrıca, Milletvekili Zatulin, Rusya’nın Ukrayna’ya sınırlarının dokunulmazlığını hiçbir zaman garanti etmediğini açıkladı. Ukrayna’nın Nükleer Silahların Yayılmasını Önleme için Güvenlik Garantilerine İlişkin 1994 Budapeşte Memorandumu? – Hayır, duymadım.
Savaş, Rusların zihnine sağlam bir şekilde yerleşmişti. Savaş arzusu olarak değil, olasılığı ve hatta kaçınılmazlığı olarak. Savaş çıkarsa, Rusya için “adil”, “özgürleştirici” olacağı inancı olarak, yabancı topraklarda savaşılsa ve tüm dünya için bir işgal olsa bile.
Olasılıklı bir dünyada yaşıyoruz. Bugün savaş olasılığı çok düşük. Ancak Rus medyası, özellikle de savaş propagandasının içeriğin aslan payını oluşturduğu televizyon, bu fırsatı istikrarlı bir şekilde artırıyor. Çılgın insanlar, içeride kilitli bir odadayken perdeleri mutlu bir şekilde yakarlar.
Kaynak: İhor Yakovenko’nun blogu
