Rosyjskie media czasowo popierają ukraińską stację telewizyjną Inter. Propagandowy portal Ukraina.ru oświadczył, że „ukraińskie władze usiłowały spalić i zagłuszyć Inter i otwarcie nazywa stację „mocno prorosyjską”. Informacje te są kłamstwem i manipulacją. Niedawno Interowi przedłużono licencję cyfrową na 7 lat. Ponadto, artykuł twierdzi, że Inter jest jednym z „dwóch głównych kanałów” kraju, co, zgodnie z rankingami różnych organizacji, również odbiega od rzeczywistości.
W manipulacyjnej publikacji Ukrainy.ru dziennikarze rozważają, jakie jest „miejsce Interu we współczesnej Ukrainie”. Korzystając z anonimowego źródła – rzekomo pracownika działu informacyjnego – strona informuje, że „władze zrobiły wszystko, aby uprzykrzyć życie pracownikom Interu”. Propagandziści twierdzą, że w 2014 roku sygnał kanału był tłumiony w różnych miejscach i robiły to władze ukraińskie. „W 2016 roku kanał został spalony” – powiedziało źródło Ukraina.ru, dodając: „Wszyscy wiedzą, że za podpaleniem stał minister spraw wewnętrznych Ukrainy – Awakow”. Mówi się również, że „kanał na najbliższych wyborach będzie promował „prorosyjskiego” Jurija Bojkę oraz „prorosyjski” Blok Opozycyjny”, a „obecnym władzom ukraińskim bardzo zależy na tym, żeby przejąć kontrolę nad Interem podczas wyborów prezydenckich i parlamentarnych”.
Pomimo oświadczeń propagandystów o tym, że sygnał Intera był tłumiony przez ukraińskie władze rzekomo z powodu jego opozycyjności, w roku 2014 problemy z sygnałem miało też szereg innych kanałów telewizji ukraińskiej. Napisał o tym m.in. serwis informacyjny Intera – „Podrobyci”. Wyniki śledztwa, które wykazało, że sygnały kanałów telewizyjnych Intera, 1+1 i Ukraina były celowo blokowane z systemu mobilnego, zostały przedstawione podczas programu „Czarne lustro” na Interze.
W artykule wydania Kapitał Inter zmusza widzów do myślenia, że kanał jest wyciszany, a także informuje, że tłumione były wszystkie kanały grupy Inter. Żaden z tych kanałów telewizyjnych, z wyjątkiem Intera, nie potwierdził przypadków zakłóceń sygnału.
W tym samym czasie Rada Narodowa ds. Radia i Telewizji Ukrainy przedłużyła licencję cyfrową dla Intera na okres 7 lat. Jednocześnie Rada Narodowa nałożyła na Inter karę w wysokości 4 milionów hrywien za nawoływanie do nienawiści podczas emisji koncertu dedykowanego w dniu 9 maja, zgodnie z ust. 8 Ustawy Ukrainy o telewizji i radiu (rozpowszechnianie wezwań do rozpętania agresywnej wojny lub jej propagandy i/lub podżeganie do nienawiści narodowej, rasowej i religijnej).
Zarzuty dotyczące podpalenia kanału na polecenie ministra spraw wewnętrznych Ukrainy Arsena Awakowa również nie mają pokrycia. Arsen Awakow na antenie programu TSN Tyżden stwierdził, że zna tożsamość organizatorów pikiety, „byłych żołnierzy 30. Brygady Sił Zbrojnych, którzy zjednoczyli się w proteście”. W tej chwili nie ma wyników dochodzenia przygotowawczego.
Stwierdzenie, że Inter jest „głównym kanałem telewizyjnym kraju” również nie jest zgodne z prawdą. Grupa medialna Wictora Pinczuka, do której należą STB, Nowy i ICTV, a także TRK Ukraina Rinata Achmetowa nigdy nie były tak popularne [jak Inter]” – pisze Ukraina.ru. Według różnych rankingów oglądalności, Inter nie jest nawet w pierwszej trójce. Na przykład w maju 2018 roku wśród publiczności w wieku od 18 do 54 lat Inter był na 6. miejscu (dane grupy eksperckiej Kwendi na podstawie danych Nielsena). Wśród publiczności w wieku 25 – 45 lat przodują TRK Ukraina, STB i ICTV.
Pierwszy Kanał rosyjskiej telewizji również wsparł Inter po ogłoszeniu kary za podżeganie do nienawiści. Dziennikarze Pierwszego oburzyli się, że „prezenterzy po prostu nazywali rzeczy po imieniu”, a „setki badań socjologicznych potwierdza: bez względu na to, jak żarliwie władze Kijowa sympatyzują garstce radykałów, większość Ukraińców gorliwie czci pamięć o wielkiej wojnie, tak samo jak Rosjanie”, nie precyzując, o jakie badania chodzi.
Także propagandyści byli „wstrząśnięci odwagą kolegów”, ponieważ Inter nadając radzieckie wojskowe utwory przywołał do porządku młodzież neonazistowską i polityków ukraińskich”.
